Albania & Montenegro: A ride over the clouds [GR]

0 Comments

Όπως κάθε χρόνο, τον Μάρτιο ξεκινά η μοτοσικλετιστική σεζόν και τα γενέθλια μου, στο μέσο του μήνα, είναι πάντα μια καλή αφορμή για μια σύντομη βόλτα στα Βαλκάνια. Με δεδομένο ότι σε πολλά από τα ορεινά περάσματα η πιθανότητα να συναντήσουμε χιόνι στο οδόστρωμα ήταν αρκετά υψηλή, επιλέχθηκε ως προορισμός η Αλβανία και το Μαυροβούνιο.

Μέρα 1η [Θεσσαλονίκη – Τίρανα] 665 χλμ, 9h10m.

Μέσω της Εγνατίας Οδού έφτασα σύντομα στην Ηγουμενίτσα και από εκεί επιλέχθηκε μια διαδρομή παράλληλη της ακτογραμμής με κατεύθυνση αρχικά για την περιοχή της Χειμάρρας, μια λωρίδα γης μήκους 20 και πλάτους 5 περίπου χλμ., που ορίζεται από το Ιόνιο Πέλαγος στα νοτιοδυτικά και τα ύψους 2000 μέτρων Κεραύνια Όρη (Λογγάρα - Llogara) στα βορειοανατολικά. Η οροσειρά αυτή κατά την αρχαιότητα ήταν το όριο του ελληνικού κόσμου καθώς αποτελούσε το όριο μεταξύ των Ελληνικών φύλων της Ηπείρου και των Ιλλυρικών φύλων. Στην περιοχή των Κεραυνίων ήταν εγκατεστημένοι οι Χάονες και νοτιότερα οι Θεσπρωτοί. Στους πρόποδες τους βρίσκονταν οι πόλεις των Χαόνων: Φοινίκη, Χιμαίρα, Εκατόμπεδον, Πάνορμος και Ογχησμός (βλ. Στράβωνος «Γεωγραφία», βιβλιο IV).

Ιδιαίτερα με ενδιέφερε να επισκεφτώ το Ενετικό Κάστρο στον κόλπο του Porto Palermo.

Συχνά αναφέρεται ως Κάστρο του Αλή Πασά, όμως οποιοσδήποτε με ελάχιστες ιστορικές γνώσεις μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα το βενετικό σχεδιασμό στην κατασκευή του συγκεκριμένου οχυρωματικού έργου. Τέλος, το Porto Palermo υπήρξε η αρχαία ελληνική πόλη – λιμάνι Πανόρμος, που εξυπηρετούσε την περιτειχισμένη πόλη Χειμάρρα. Πιθανότερα, η Πάνορμος μετονομάστηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο από τους Σικελούς της πόλης Παλέρμο ως Porto Palermo, δεδομένου ότι και το αρχικό όνομα της σικελικής πόλης Παλέρμο ήταν επίσης Πάνορμος. Σχετικά παραθέτει η wiki.

[Σημείωση: Οι εναέριες λήψεις του Κάστρου που ακολουθούν, προέρχονται, κατόπιν αδείας, από τον προσωπικό λογαριασμό της Lana Sator στο Instagram. Πρόκειται για τον αγαπημένο μου λογαριασμό που σχετίζεται με το χώρο του εγκατειλλημένου και της αστικής αισθητικής].

Στον κόλπο του Porto Palermo βρίσκεται επίσης ακόμη ένα «κρυμμένο», αλλά διάσημο απομεινάρι της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η υποβρύχια βάση του Αλβανικού Ναυτικού, περισσότερο γνωστή ως «Porto Palermo Tunnel». Κατασκευάστηκε το 1969, την περίοδο της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του ηγέτη Enver Hoxha, ενώ ακόμη και σήμερα η περιοχή βρίσκεται υπό στρατιωτικό περιορισμό.

Για κάποιους θεωρείται βάση για ταχύπλοα σκάφη άμυνας, μικρής εμβέλειας, ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για τη βάση των τεσσάρων σοβιετικών υποβρυχίων «project-613», γνωστά στη Δύση ως «whiskey-class». Κατά την wiki «o ναύσταθμος Pasha Liman, στην Αυλώνα ήταν η μόνη σοβιετική βάση στη Μεσόγειο τη δεκαετία του 1950. Γύρω από αυτήν δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ των Σοβιετικών και των Αλβανών το 1961, όταν η Αλβανία βγήκε απροειδοποίητα από το σύμφωνο της Βαρσοβίας και έτσι ουσιαστικά όχι μόνο απαγόρευσε τη χρήση της βάσης στους Σοβιετικούς, οι οποίοι είχαν κάνει μεγάλες επενδύσεις σε αυτήν, αλλά παράλληλα κατάσχεσε 4 σοβιετικά υποβρύχια». Αυτά αποσύρθηκαν το 1998, ενώ η αλήθεια σχετικά με τη χρήση της βάσης μπορεί να βρεθεί μόνο σε στρατιωτικά αρχεία.

Μερικές ακόμη λήψεις της Lana Sator από την πρώην ναυτική βάση.

Στάση για φαγητό στη Χειμάρρα.

Συνέχεια της διαδρομής με το διάσημο πέρασμα Llogara, που διασχίζει το ομώνυμο Εθνικό Πάρκο.

Πανόραμα περίπου στα 650 μ. από το επίπεδο της θάλασσας, σε κάτι που αρχικά έμοιαζε με ένα μισοτελειωμένο κτήριο, στην πραγματικότητα όμως ήταν απλά η κορυφή ενός Command Bunker.

Η είσοδος στο τούνελ που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κτήριο ήταν ανοιχτή και για λίγο σκέφτηκα να ελέγξω το εσωτερικό, όμως ο καιρός άλλαξε δραματικά και σε λίγες στιγμές βρέθηκα στην καρδιά μιας πυκνής ομίχλης.

Τα σκορπισμένα σε ολόκληρη την Αλβανία, μικρά ή μεγαλύτερα bunkers, εκτιμώνται σε περίπου 173.000, δηλαδή 5.7 ανά τετραγωνικό χλμ., κατασκευάστηκαν υπό την ηγεσία του Enver Xoxha χωρίς καμία λογική καθώς δεν ενεπλάκησαν ποτέ σε ένοπλη σύγκρουση.

Άφιξη αργά το απόγευμα στην πρωτεύουσα. Από την διαδρομή ξεχώρισα τα χωριά Βούνο, Δέρμη και την παραλία Δρυμάδες, που σίγουρα θα επισκεφτώ στο μέλλον.

Μέρα 2η [Τίρανα – Κότορ] 260 χλμ, 5h30m.

Η ευρύτερη περιοχή του ποταμού Crnojevica στο Μαυροβούνιο, ήταν ο στόχος της ημέρας.

Για να προσεγγίσω το σημείο που με ενδιέφερε, έπρεπε αρχικά να οδηγήσω έναν μικρό επαρχιακό δρόμο, τον Ρ16, που ξεκινούσε σχεδόν ακριβώς μετά τα αλβανικά σύνορα και συνέχιζε σε υψόμετρο δίπλα από τη λίμνη Skadar, που μοιράζονται οι δύο χώρες.

Ο βροχερός καιρός και η νέφωση στο ύψος του δρόμου δημιουργούσαν ένα απίστευτο σκηνικό και αν δεν είχα τοποθετήσει πρόχειρα την gopro μου, θα είχα πραγματικά φοβερό υλικό.

Χρειάστηκα περίπου 2μιση ώρες για να καλύψω τα 80 χλμ της παραλίμνιας διαδρομής, ενώ, τέλος, η θέα στον ποταμό με αποζημίωσε πλήρως.

Ο ποταμός Rijeka Crnojevica.

Η ομώνυμη μικρή πόλη σχετίζεται με τον Δούκα Ivan Crnojević, ενώ λέγεται ότι στα 1494, σε ένα κελάρι της πόλης τυπώθηκε το πρώτο βιβλίο στα κυριλλικά, το «Oktoih prvoglasnik». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει στην είσοδο της πόλης η γέφυρα «Danilov most», χτισμένη στα 1853.

Στη συνέχεια, μέσω του Cetinje, οδήγησα τον μικρό δρόμο Ρ1, που κυκλώνει το Εθνικό Πάρκο του Lovcen. Ο δρόμος ήταν σε φάση ανακατασκευής και ειδικά προς το χωριό Njegusi, στρωμένος ακανόνιστα με χοντρή πέτρα. Λίγο αργότερα, βρέθηκα ξανά πάνω από τα σύννεφα, με εκπληκτική θέα στον κόλπο του Κότορ.

Έκλεισα τη μέρα μου με βόλτα στην εξαιρετικά διατηρημένη παλιά πόλη.

Ξεκούραση στο δωμάτιο – αμπάρι πλοίου.

Μέρα 3η [Κότορ - Οχρίδα] 360 χλμ, 7h45m.

Κότορ.

Ξεκίνημα από νωρίς το πρωί, είσοδος στην Αλβανία και μέσω μικρών επαρχιακών δρόμων (SH46), πέρασα από το φράγμα Ulza, τη μικρή πόλη Burrel και μέσω του δρόμου SH36 στην πόλη Peshkopi.

Side winds made me do this.

Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα συνόρων κοντά στην πόλη Δίβρη, οδήγησα νότια και παράλληλα με τον ποταμό Μαύρο Δρίνο, μέχρι την πόλη Struga και τέλος την Οχρίδα, όπου πέρασα ένα βράδυ.

Υγ: Ευτυχώς οι φίλοι μου θυμήθηκαν τα γενέθλιά μου, μιας και εγώ τα είχα ξεχάσει παντελώς.

Μέρα 4η [Οχρίδα - Θεσσαλονίκη] 290 χλμ, 3h40m.

Οχρίδα.

Βόρεια του Όρους Βαρνούντας, για άλλους Εθνικό Πάρκο «Pelister».

Πλέον βρισκόμουν πολύ κοντά στην πόλη μου και αφού έφτασα στο χώρο στάθμευσης μου, σκεφτόμουν την βόλτα που έκανα τις προηγούμενες μέρες. Τελικά σιγουρεύτηκα για το πόσο πολύ απόλαυσα την εκδρομή, απλά και μόνο παρατηρώντας την βρωμιά και τη λάσπη που κάλυπτε ολόκληρη την μοτοσικλέτα μου.