Οροσειρά Πίνδου: Τζουμέρκα και πέρασμα Μπάρου

0 Comments

Σε συζητήσεις φίλων μοτοσικλετιστών, διερευνώνται συχνά οι όροι που εξασφαλίζουν μια πετυχημένη εκδρομή και μεταξύ αυτών η κάλυψη άπειρων χιλιομέτρων ανά ημέρα. Επιπρόσθετα, αρκετοί υποστηρίζουν πως η τελική αποτίμηση ενός ταξιδιού προσδιορίζεται κυρίως από το πόσο «εξωτικός» είναι ο προορισμός, από το πόσο λίγοι κατάφεραν να βρεθούν εκεί και διάφορα άλλα που, ίσως τελικά, δεν είναι καν το ζητούμενο σε μια βόλτα.

Αντιθέτως, για να δεις κάτι καινούργιο, για να χαθείς σε όμορφες διαδρομές, για να έρθεις κοντά στη φύση και να ανακαλύψεις (ξανά) τον πραγματικό σου εαυτό, πολλές φορές δε χρειάζεται καν να ταξιδέψεις μακριά από το σπίτι σου. Η εξερεύνηση της ευρύτερης περιοχής της μεγαλύτερης οροσειράς της Ελλάδας, της Πίνδου, επαληθεύει τα ανωτέρω.

Οροσειρά Πίνδου: Τζουμέρκα και πέρασμα Μπάρου

Κυριαρχώντας σχεδόν σε ολόκληρη την δυτική Ελλάδα, το ατελείωτο σύμπλεγμα βουνών, κορυφών, υψιπέδων, κοιλάδων και φαραγγιών έχει μήκος που αγγίζει τα 230 χιλιόμετρα και ανώτερο πλάτος 70 χιλιόμετρα. Ουσιαστικά, ο επιβλητικός ορεινός όγκος αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας, καθώς ξεκινά κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, συνεχίζει νότια μέχρι την Πελοπόννησο στον Κορινθιακό κόλπο και αφού τελικά αναδύεται στην Κρήτη, δικαιολογημένα θεωρείται η νότια απόληξη των Άλπεων. Τα σημαντικότερα βουνά που αποτελούν την οροσειρά της Πίνδου είναι τα Αθαμανικά Όρη (Τζουμέρκα), ο Γράμμος, η Τύμφη (Γκαμήλα), τα Άγραφα, ο Λάκμος (Περιστέρι) και άλλα, ενώ στον Σμόλικα ανήκει η ψηλότερη κορυφή της, στα 2.637 μέτρα.

Ακολουθούν φωτογραφίες και σύντομα σχόλια από μια βόλτα στα Αθαμανικά Όρη και το πέρασμα Μπάρου.

Ραντεβού με φίλους δόθηκε στους Μελισσουργούς, χωριό του νομού Άρτας χτισμένο σε υψόμετρο 850 - 870 μέτρα, στις πλαγιές των Τζουμέρκων.

Υπάρχει μεγάλο εύρος επιλογών για τη διαμονή στην περιοχή, ξεχωρίζω όμως το αξιόλογο ορεινό καταφύγιο Μελισσουργών.

Έστησα την σκηνή μου ελαφρώς εκτός ορίων, για να δοκιμάσω αυτή αλλά και τον εαυτό μου, μιας και σύντομα θα βρισκόμουν σε πολυήμερη εκδρομή στην Ιταλία – Αυστρία με το ίδιο σετάρισμα στον εξοπλισμό αλλά και τη διάθεση για κατασκήνωση. [Σχετικά με την εκδρομή μου: Μια γεύση από Άλπεις].

Συνάντηση με φίλους στο καταφύγιο.

Καλημέρα Τζουμέρκα!

Πρώτα όμως μια στάση στο χωριό Πράμαντα για ένα καφεδάκι για το δρόμο.

Πέρασμα από τον Καλαρυτικό ποταμό.

Ακολούθησε επίσκεψη στην Μονή της Κηπίνας, το άπαρτο καστρομονάστηρο.

Η Μονή είναι κτισμένη μέσα σε μεγάλη σπηλιά ενός κάθετου βράχου και η ίδρυσή της, σύμφωνα με την κτητορική της επιγραφή, αποδίδεται το έτος 1349, ενώ σύμφωνα με τον Σεραφείμ Βυζάντιο, Μητροπολίτη Άρτας και ιστοριοδίφη, είναι ακόμα παλιότερη.

Η προσπέλαση του μοναστηριού γίνεται από ένα μονοπάτι λαξεμένο στο βράχο, αλλά τα παλιά χρόνια η επικοινωνία διακοπτόταν από μια κινητή ξύλινη γέφυρα – τη λυσιά – η οποία αφαιρούνταν τη νύχτα ή σε περίπτωση κινδύνου, με τη σωζόμενη και σήμερα «μανιβέλα».

Η θέση και η φύση του μνημείου, η κρύπτη του ισογείου, το μήκους 240 μ. σπήλαιο, που ανοίγεται στην βόρεια πλευρά του νάρθηκα, οι διπλανές πολεμίστρες και η περιορισμένη σε αυτό πρόσβαση, καθιστούν το μοναστήρι απροσπέλαστο και ένα από τα λίγα μοναστήρια που δεν καταστράφηκε από ληστρικές επιδρομές.

Θέα προς το χωριό Συρράκο, ίσως ένα από τα ομορφότερα χωριά της Πίνδου.

Καφές και ξεκούραση στην κεντρική πλατεία.

Αξίζει να ασχοληθεί κανείς την ιστορία του χωρίου, μιας και αυτό δε γλίτωσε την κοινή μοίρα των Τζουμερκοχωρίων, που κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (ειδικότερα από τα μέσα μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1943) υπέστησαν μεγάλες καταστροφές από τις εκκαθαρίσεις των Γερμανών κατακτητών καταβάλλοντας τις εκεί ελληνικές αντιστασιακές δυνάμεις. Αφιερωματική πλάκα στους πεσόντες υπέρ της πατρίδος.

Αρκετά κοντά βρίσκεται το highlight της περιοχής, ο αυχένας του Μπάρου, το πέρασμα του Μπάρου ή, κατ’ αναλογία των ονομάτων των αλπικών περασμάτων, το Passo Baros. Βρίσκεται βορειοανατολικά των Καλαρρύτων, εκεί που συναντιόνται τα όρη Περιστέρι και Κακαρδίτσα.

Στα 1905 μέτρα, αποτελεί ένα από τα τρία περάσματα που ενώνουν τη Θεσσαλία με την Ήπειρο. Πιθανό να πρόκειται για τον σε μεγαλύτερο υψόμετρο ασφαλτοστρωμένο δρόμο της χώρας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι το 1912 οριοθετούσε τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Κατηφορίζοντας, ακολούθησε το πέρασμα που ανοίγει αργά την άνοιξη και φυσικά, πολύ συχνά ακόμα και τότε, τα καιρικά φαινόμενα είναι έντονα με σφοδρούς ανέμους και χιονοπτώσεις.

Λίγο πριν το Χαλίκι, κοντά στον Αχελώο ποταμό και τη διασταύρωση προς τον Ασπροπόταμο του Δήμου Καλαμπάκας, η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με το άγονο και πετρώδες τοπίο που αφήσαμε πίσω μας πριν τον Μπάρο.

Κατεύθυνση προς το Ανήλιο Μετσόβου και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη μέσω της Εγνατίας Οδού.

Όπως αναφέρθηκε ήδη εισαγωγικά, η Πίνδος, όντας προσβάσιμη από οποιαδήποτε μεριά της χώρας, αποτελεί ιδανικό προορισμό για μοτοσικλετιστικές αποδράσεις. See you on the road!