Το 2015 επισκέφτηκα για πρώτη φορά την ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και ειδικότερα την Γεωργία. Θυμάμαι πως, κατά την οργάνωση του ταξιδιού στα τέλη του 2014, οι πληροφορίες στα ελληνικά μέσα ήταν ελάχιστες και ήταν σχετικές με τις προηγούμενες πολεμικές επιχειρήσεις στην Αμπχαζία και την Νότια Οσετία. Δεν ήταν λίγοι που, εξαιτίας της πιο πρόσφατης προσάρτησης της Κριμαίας, θεωρούσαν μάλλον επικίνδυνο το εγχείρημα βόλτας σε «περιοχές ενδιαφέροντος» της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Κάποιες καλές οδηγίες προέρχονταν από υπερατλαντικούς κυρίως αναβάτες, το ταξιδιωτικό στυλ «overlanding» των οποίων όμως μου ήταν ξένο, κυρίως λόγο budget και περιορισμένου χρόνου. Εκ των υστέρων, αξιολογώ ως μάλλον μέτρια την επιλογή να πραγματοποιηθεί η εκδρομή κατά τον μήνα Απρίλιο, λόγω των καιρικών φαινομένων, όπως το χιόνι που συναντήσαμε σε διάφορους ορεινούς δρόμους, των θερμοκρασιών που απαιτούσαν ντύσιμο «αστακού» και συχνές στάσεις για ζεστά ροφήματα και, φυσικά, της διάρκειας της ημέρας, που επέτρεπε ένα συγκεκριμένο και σύντομο ημερήσιο οδηγικό «παράθυρο». Ακόμη και αυτά τα «λάθη» πολλές φορές οδηγούν σε καταστάσεις που διαφορετικά δεν θα είχα βιώσει, όπως επίσης συνεισφέρουν στο χτίσιμο μιας εμπειρίας που για αρκετά χρόνια θα αποτελεί μια καλή ιστορία για να μοιράζομαι. Όποιος επιθυμεί να διαβάσει σχετικά με την βόλτα αυτή, ας ακολουθήσει τον σύνδεσμο The Greater Caucasus Ride.

Προσωπικά, κάθε φορά που ανακαλώ την εμπειρία μου αυτή, την κατατάσσω ανάμεσα στις καλύτερες μου βόλτες, παρόλο που αναγκαστικά, λόγω συνθηκών, παρέλειψα αρκετά από τα σημεία που, κατά το σχεδιασμό,  με ενδιέφερε να συμπεριλάβω. Αυτή η πρώτη μαγιά και το απωθημένο να ξαναβρεθώ στη Γεωργία με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου για εξερεύνηση, νομοτελειακά οδήγησαν στον σχεδιασμό μια δεύτερης εκδρομής. Αυτή πραγματοποιήθηκε στο τέλος καλοκαιριού του 2023 με έναν πολύ καλό φίλο τον Λάζαρο. Και πάει κάπως έτσι..