24 ώρες στην Αλβανία

0 Comments

Κάθε χρόνο εγκαινιάζεται η νέα μοτοσικλετιστική σεζόν με μια σύντομη βαλκανική βόλτα, ενώ ταυτόχρονα τηρείται και η παράδοση που θέλει να γιορτάζω την ονομαστική μου γιορτή στο δρόμο. Αυτή τη φορά, με δεδομένο τον ελάχιστο χρόνο που είχε διαθέσιμο η παρέα μου, επιλέχθηκε ως προορισμός η Αλβανία.

Μέρα 1η: Θεσσαλονίκη - Τίρανα [400 χλμ, 5h30m].

Μέσω της Εγνατίας Οδού φτάσαμε σύντομα στην περιοχή Κορεστείων Καστοριάς και στη συνέχεια εξήλθαμε της ελληνικής επικράτειας από τον Μεθοριακό Σταθμό Κρυσταλλοπηγής.

Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις περάσαμε τον αλβανικό τελωνιακό έλεγχο.

Ξεχασμένα bunkers, άμαξες και μπλόκα της αστυνομίας.

Πόγραδετς.

Πωλητές χελιών παζάρευαν χαλαρά, εν μέση οδώ την πραμάτεια τους.

Μετάνιωσα κάπως που δεν αγόρασα ένα χέλι, να το έχω κρεμασμένο από το τιμόνι μου σε όλη την εκδρομή.

The Four Horsemen.

Σε μπλόκο ενημερωθήκαμε πως ακολουθεί ένα καινούργιο τμήμα οδού, διπλής κατεύθυνσης, στο οποίο έπρεπε να κινηθούμε πραγματοποιώντας όσο περισσότερες παράνομες προσπεράσεις μπορούμε, διπλές – ακόμα και τριπλές, για να εναρμονιστούμε πλήρως με τις επικρατούσες τοπικές οδηγικές συνήθειες.

Δεν είμαι σίγουρος ότι μας συμβούλεψαν ακριβώς αυτό, κυρίως γιατί δεν γνωρίζω καλά αλβανικά. Σε κάθε περίπτωση, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Επόμενος στόχος μας, η πόλη Κρούγια (Krujë), βόρεια της αλβανικής πρωτεύουσας.

Μεταξύ των online πηγών για την πόλη, μου κίνησε το ενδιαφέρον αυτή της Εγκυκλοπαίδειας ΠΑΠΥΡΟΣ–ΛΑΡΟΥΣ–ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ (τόμος 36, 1989) που αναφέρει «..η πόλη είναι χτισμένη στη θέση της αρχαίας ελληνικής Εριβοίας. Όπως είναι επάνω σε απόκρημνο βράχο, ελέγχει όλες τις γύρω πεδιάδες. Στις πεδιάδες αυτές "κατώπτευσαν αλλήλους" οι Ρωμαίοι Καίσαρ και Πομπήιος πριν από τη μάχη που συνήψαν μεταξύ τους στα Φάρσαλα. Κατά τον 13ο αιώνα το φρούριο της πόλης παραδόθηκε στον αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη (1222 – 1254) από τον δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β' Άγγελο τον Κομνηνό..».

Η πόλη, επίσης, συνδέεται με τον Γεώργιο Καστριώτη – Σκεντέρμπεη (1404 ή 1405 - 1468), τον γιο του Βυζαντινού άρχοντα Ιωάννη Καστριώτη και της Σέρβας πριγκίπισσας Βοϋσάβας. Πρόκειται για μία ηρωική μορφή που κάτω από την πορφυρή σημαία με τον δικέφαλο αετό, την σημαία του Βυζαντίου, πολέμησε επί δεκαετίες κατά των Οθωμανών, με αμέτρητες νίκες. Το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης το πήρε από τους Τούρκους που τον θεώρησαν ισάξιο με τον Μεγάλο Ισκαντάρ ή Σκεντέρ, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο.

Μουσείο Γεωργίου Καστριώτη.

Ακολουθώντας την οδό που οδηγεί στον τεκέ του Sari Salltik, στην κορυφή πάνω από την πόλη Κρούγια, μας δόθηκε η ευκαιρία για μερικά ακόμη κλικ.

Επιστροφή Τίρανα, όπου περάσαμε το βράδυ μας. Tirana by night.

Μέρα 2η: Τίρανα - Θεσσαλονίκη [650 χλμ, 9h50m].

Με το φως της ημέρας, η γειτονία γύρω από το ξενοδοχείο μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Leaving Tirana.

Αυλώνα και αλβανική Ριβιέρα.

Στόχος της ημέρας ήταν η επιστροφή μέσω διαδρομής παράλληλης της ακτογραμμής, με κατεύθυνση νότια και προς την περιοχή που δεσπόζουν τα ύψους 2000 μέτρων Κεραύνια Όρη. Η οροσειρά αυτή κατά την αρχαιότητα ήταν το όριο του ελληνικού κόσμου καθώς αποτελούσε το όριο μεταξύ των Ελληνικών φύλων της Ηπείρου και των Ιλλυρικών φύλων. Στην περιοχή των Κεραυνίων ήταν εγκατεστημένοι οι Χάονες και νοτιότερα οι Θεσπρωτοί. Στους πρόποδες τους βρίσκονταν οι πόλεις των Χαόνων: Φοινίκη, Χιμαίρα, Εκατόμπεδον, Πάνορμος και Ογχησμός (βλ. Στράβωνος «Γεωγραφία», βιβλιο IV).

Συνέχεια της διαδρομής με το διάσημο πέρασμα Llogara, που διασχίζει το ομώνυμο Εθνικό Πάρκο.

Πανόραμα περίπου στα 650 μ. από το επίπεδο της θάλασσας, σε κάτι που αρχικά έμοιαζε με ένα μισοτελειωμένο κτήριο, στην πραγματικότητα όμως ήταν απλά η κορυφή ενός Command Bunker.

Τα σκορπισμένα σε ολόκληρη την Αλβανία, μικρά ή μεγαλύτερα bunkers, εκτιμώνται σε περίπου 173.000, δηλαδή 5.7 ανά τετραγωνικό χλμ., κατασκευάστηκαν υπό την ηγεσία του Enver Xoxha χωρίς καμία λογική καθώς δεν ενεπλάκησαν ποτέ σε ένοπλη σύγκρουση. Λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα, στον κόλπο του Porto Palermo αντίκρυσα πρώτη φορά ένα «κρυμμένο», αλλά διάσημο απομεινάρι της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, την βάση υποβρυχίων του Αλβανικού Ναυτικού, περισσότερο γνωστή ως «Porto Palermo Tunnel». Κατασκευάστηκε το 1969, την περίοδο της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του ηγέτη Enver Hoxha, ενώ ακόμη και σήμερα η περιοχή βρίσκεται υπό στρατιωτικό περιορισμό.

Για κάποιους θεωρείται βάση για ταχύπλοα σκάφη άμυνας, μικρής εμβέλειας, ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για τη βάση των τεσσάρων σοβιετικών υποβρυχίων «project-613», γνωστά στη Δύση ως «whiskey-class».

[Σημείωση: Οι λήψεις που ακολουθούν, προέρχονται, κατόπιν αδείας, από τον προσωπικό λογαριασμό της Lana Sator στο Instagram. Πρόκειται για τον αγαπημένο μου λογαριασμό που σχετίζεται με το χώρο του εγκατειλλημένου και της αστικής αισθητικής].

Λήψεις της Lana Sator από την πρώην ναυτική βάση.